Życiorys o. Kazimierza Smorońskiego C.Ss.R.
(1889-1942)
Urodził się 18 lutego 1889 r. w Nowym
Rybiu k. Limanowej. Do pierwszych klas gimnazjum uczęszczał w Nowym
Sączu, a następnie w małym seminarium Ojców Redemptorystów w Tuchowie.
Po ukończeniu VI klasy, 2 sierpnia 1905 r. rozpoczął nowicjat zakonny,
a profesję złożył 2 sierpnia 1906 r. Po dalszych pięciu latach studiów
filozoficzno-teologicznych 2 lipca 1911 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Od
1912 do 1914 r. studiował na Biblicum w Rzymie. Wybuch wojny
przeszkodził nie tylko jego wyprawie do Ziemi Świętej, ale także
ukończeniu studiów biblijnych. 10 września 1914 r. osiadł w Wiedniu i
opiekował się tam Polakami na uniwersytecie. Był kapelanem
"Schwarzebergkaserne", spieszył również z posługą duszpasterską do
kilku innych szpitali wojskowych. Głosił kazania po polsku i niemiecku,
a spowiedzi żołnierzy słuchał ponadto po włosku, czesku, słowacku,
słoweńsku i chorwacku. Od 9 października 1914 r. był także wolnym
słuchaczem na Uniwersytecie Wiedeńskim, uczęszczając na wykłady z
zakresu Pisma Świętego Po przełamaniu frontu pod Gorlicami i cofnięciu
się Rosjan wrócił do Polski, do Maksymówki (1915), gdzie objął wykłady
z biblistyki w seminarium redemptorystów, a greki i niektórych innych
przedmiotów w ostatnich klasach małego seminarium. Był ponadto
pomocnikiem prefekta (wychowawcy) seminarium. W marcu 1916 r. otrzymał
od Czerwonego Krzyża odznaczenie II klasy za pracę w szpitalach w
Wiedniu.
Wydarzenia wojenne od 1917 do 1920
r. sprawiły, że razem z seminarium redemptorystów dzielił losy i często
zmieniał miejsce pobytu. Od r. 1921 zaczął normalną pracę profesora
seminarium w Tuchowie, przerwaną rocznym wyjazdem do Rzymu, 1923/1924,
celem ukończenia studiów biblijnych i uzyskania stopnia licencjata nauk
biblijnych na Biblicum. Już wówczas rozpoczął działalność pisarską,
publikując najczęściej swoje artykuły w "Przeglądzie Katolickim". Jego
praca dyplomowa "Et Spiritus Dei ferebatur...", opublikowana w 1925 r.
w "Biblica", oraz inne artykuły sprawiły, że w tymże roku zaproponowano
mu katedrę biblistyki na KUL. Od 1927 do 1933 r. był redaktorem
popularnego i bardzo poczytnego czasopisma "Chorągiew Maryi".
Wcześniej, bo od ok. 1920 r., zaczął prowadzić w kraju Ligę Świętości
Kapłańskiej i od czasu do czasu wydawać dla niej maszynowy biuletyn. Od
1931 r. czynił starania, by "Głos Kapłański" użyczył mu miejsca na
tematykę "Ligi". Śmierć jej redaktora, ks. L. Kłopotowskiego, kazała
zmienić plany. Tak narodziła się idea założenia specjalnego czasopisma
dla kapłanów i kleryków "Homo Dei". Ojciec Smoroński podjął się jego
wydawania w 1932 r. w celu uczczenia 200. rocznicy założenia
redemptorystów i kierował nim aż do wybuchu drugiej wojny światowej.
Innym polem jego działalności, obok sporych zaangażowań
duszpasterskich, było prowadzenie biblioteki seminaryjnej. Dzięki niemu
księgozbiór wzbogacił się o dalsze liczne i cenne dzieła, wydawnictwa
czy czasopisma. Propagował również Papieskie Dzieło Rozkrzewiania
Wiary, Dzieło Dziecięctwa Jezusowego, organizował składki na potrzeby
misji zagranicznych. Wybuch drugiej wojny światowej ograniczył jego
działalność naukową i wydawniczą. Do przebywających za granicą czy w
Wilnie współbraci pisał obszerne listy, informujące o sytuacji w
Generalnym Gubernatorstwie, co nie mogło ujść uwadze niemieckich władz
okupacyjnych. Niestety, o. Smoroński zlekceważył ostrzeżenie i 6 lutego
1942 r. został aresztowany. Osadzony najpierw w więzieniu w Tarnowie
przeżył ciężkie pobicie, a następnie 16 kwietnia 1942 r. został
wywieziony do obozu w Oświęcimiu i otrzymał nr 29706. Ponieważ zdrowie
miał raczej słabe, niedługo mógł wytrzymać warunki życia obozowego.
Swoją pobożnością i postawą podnosił na duchu innych więźniów. Zmarł 21
maja 1942 r. w szpitalu obozowym "z powodu dojścia wody do serca".