Venite
In memoriam redemptoristarum
Provinciae Varsaviensis
qui in Deo sunt
 
 
 
« JANUARIUS »
 

Sancti & beati
OMNES :: Elenchus :: Novissimi :: AETAS
Benonici ::
Warszawa 1944
Styczeń :: Luty :: Marzec :: Kwiecień :: Maj :: Czerwiec
 Lipiec :: Sierpień :: Wrzesień :: Październik :: Listopad :: Grudzień
C.SS.R.
:: EXPECTANTES
 

 
 
[01] [02] [03] [04] [05] [06] [07]
[08] [09] [10] [11] [12] [13] [14]
[15] [16] [17] [18] [19] [20] [21]
[22] [23] [24] [25] [26] [27] [28]
[29] [30] [31]
 
 Requiescant in pace. Amen
 01.01
In Congregatione

O. Stanisław Chochleński (1874-1930) Kamionka Mała - Mościska (55)
O. Stanisław Radwan (1935-2006) Rzepiennik Strzyżewski - Tarnów (70)
O. Kazimierz Fryzeł (1946-2022) Łęki Górne - Kraków (76)




O. Stanisław Chochleński, ur. 8 października 1874 r. w Kamionce Małej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 25 kwietnia 1897 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 lipca 1901 r. Zmarł w Mościskach 1 stycznia 1930 r., w wieku 55 lat (NB: Katalog generalny wskazuje inną datę śmierci: 28.07.1930). Większą część swego zakonnego i kapłańskiego życia spędził w Krakowie, gdzie między innymi był rektorem. Pełnił także funkcję ministra w wielu domach. Ostatnią placówką jego działalności były Mościska. Wiele pracował na misjach oraz udzielał się w kościele klasztornym jako spowiednik i kierownik duchowny.

O. Stanislaw Radwan CSSR
O. Stanisław Radwan, ur. 19 kwietnia 1935 r. w Rzepienniku Strzyżewskim, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 7 czerwca 1959 r. Zmarł 1 stycznia 2006 r. w Tarnowie, przeżywszy 70 lat. Spoczywa w Tuchowie. Pełnił kapłańską posługę w Szczecinku, Krakowie, Toruniu i Elblągu. Był wikariuszem i cenionym katechetą. Praca z dziećmi, zwłaszcza pierwszokomunijnymi, dawała mu wiele radości i stała się dla niego najlepszą realizacją powołania. Szczególnie troszczył się o nabożeństwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

O. Kazimierz Fryzeł C.SS.R.
O. Kazimierz Fryzeł urodził się 13 września 1946 roku w Łękach Górnych (diecezja tarnowska) z rodziców Andrzeja i Marii zd. Sarneckiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości, rozpoczął naukę w szkole zawodowej o specjalności chemicznej w Dębicy. W 1964 roku został przyjęty do Zgromadzenia Redemptorystów. Po odbyciu nowicjatu w Braniewie, pierwsze śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1965 roku, zaś śluby wieczyste 2 lutego 1975 roku. Święcenia prezbiteratu przyjął 29 czerwca 1975 roku w Rzymie z rąk papieża Pawła VI. W latach 1966-1968 jako kleryk Wyższego Seminarium Duchownego Redemptorystów w Tuchowie odbywał służbę wojskową w jednostce w Bartoszycach. Tuż po święceniach pracował jako duszpasterz i katecheta w Tuchowie (1975-1976). W latach 1976-1982 odbywał studia z zakresu teologii pastoralnej na Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. Po uzyskaniu doktoratu, podjął posługę wychowawcy i wykładowcy w WSD Redemptorystów w Tuchowie. W latach 1982-1984 był socjuszem prefekta studentatu, zaś w kolejnych latach pełnił urząd prefekta studentatu (1984-1990). Następnie podjął poslugę w domu zakonnym w Lubaszowej (1990-1992). W 1992 roku został dyrektorem biblioteki w Tuchowie, zaś w latach 1996-2002 był proboszczem parafii Nawiedzenia NMP w Tuchowie. Z Tuchowa został przeniesiony do Gliwic, gdzie posługiwał jako duszpasterz i rekolekcjonista (2002-2008). Od 2008 roku mieszkał w Krakowie. Przez wiele lat był wykładowcą spowiednictwa i kierownictwa duchowego m.in. w WSD Redemptorystów w Tuchowie, WSD Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie, WSD Braci Mniejszych Konwentualnych w Krakowie, a także w Instytucie Homiletycznym w Krakowie. Współpracował z wydawnictwem Homo Dei, regularnie prezentując czytelnikom najnowsze dokumenty Kościoła. Był autorem licznych książek i artykułów głównie z zakresu teologii moralnej i spowiednictwa. Zmarł nagle w dn. 1 stycznia 2023 w domu zakonnym w Krakowie. Przeżył 76 lat. Odszedł w 58 roku życia zakonnego i 48 roku posługi kapłańskiej. Spoczywa w Krakowie.


Requiescant in pace. Amen

 02.01
In Congregatione

O. Tadeusz Grodniewski (1890-1962) Nowy Sącz - Gliwice (71)


O. Tadusz Grodniewski CSSR
O. Tadeusz Grodniewski, ur. 13 czerwca 1890 r. w Nowym Sączu. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1908 r., jeszcze w ramach wiceprowincji praskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lipca 1914 r. Zmarł w Gliwicach 2 stycznia 1962 r., osiągnąwszy wiek 71 lat. Był superiorem w Kościanie, Łomnicy Zdroju, rektorem w Mościskach, w Krakowie i Tuchowie oraz konsultorem prowincjalnym. Pracował wiele jako misjonarz i rekolekcjonista przeprowadzając łącznie 803 prace. Kazania głosił w sposób popularny i przystępny. Był pracowity i praktyczny.
 

Requiescant in pace. Amen

 03.01
In Congregatione
Br. Berchmans - Stanisław Kafel (1906-1993) Brzana Dolna - Warszawa (86)
O. Franciszek Deluga (1934-2008) Przyjmy - Bom Jesus da Lapa (73)


Br. Berchmans Stanislaw Kafel CSSR
Br. Berchmans - Stanisław Kafel, ur. 27 lutego 1906 r. w Brzanie Dolnej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 16 października 1935 r. Zmarł 3 stycznia 1993 r. w Warszawie, w sędziwym wieku 86 lat. Był członkiem wspólnot w Toruniu, Łomnicy i Warszawie. Pracował jako zakrystian, szewc, zaopatrzeniowiec. Piekł chleb, murował, wstawiał szyby do okien. Był pracowity, rozmodlony, zawsze gotowy do każdej posługi, uśmiechnięty, z poczuciem humoru, uczynny, życzliwy i miły.


O. Franciszek Deluga CSSR
O. Franciszek Deluga, ur. 28 grudnia 1934 r. w Przyjmach, w parafii Brańszczyk, w diecezji łomżyńskiej. Profesję zakonną złożył 31 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 sierpnia 1961 r. Zmarł 3 stycznia 2008 r. w Brazylii, w wieku 73 lat. Spoczywa w Bom Jesus da Lapa. Był wikariuszem i katechetą w Tuchowie. W 1972 r. wyjechał do Brazylii. Był wikariuszem w Salwadorze, przełożonym w wielu wspólnotach, rektorem sanktuarium Senhor do Bonfim w Salwadorze oraz proboszczem w różnych parafiach. Wyróżniał się opanowaniem, pogodą ducha, pracowitością, gorliwością w pracy z dziećmi i młodzieżą.


Requiescant in pace. Amen
 04.01
In Congregatione
O. Fryderyk Kowalczyk (1916-1996) Zawada - Tuchów (79)
O. Jan Mikrut (1942-2013) Borek Nowy - Gliwice (70)


O. Fryderyk Kowalczyk CSSR
O. Fryderyk Kowalczyk, ur. 27 listopada 1916 r. w Zawadzie, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1937 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 lipca 1942 r. Zmarł 4 stycznia 1996 r. w Tuchowie, w wieku 79 lat. Uzyskał tytuł magistra filologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był socjuszem Juwenatu, profesorem j. łacińskiego oraz wikariuszem. Pełnił posługę głównie we wspólnotach w Toruniu i w Tuchowie. Ukształtowała się w nim postawa asystencji, troskliwości i swoistej sympatii względem chorego. Przez długie lata był spowiednikiem w Nowicjacie i tarnowskim Seminarium oraz służył kapłańską posługą w Sanktuarium tuchowskim. W kontaktach z ludźmi wyróżniał się osobistą kulturą, wrodzoną inteligencją i szacunkiem. Posiadał doskonałą pamięć i spostrzegawczość.

o. Jan Mikrut CSSR
O. Jan Mikrut, ur. 17 czerwca 1942 r. w Borku Nowym, w diecezji rzeszowskiej. Profesję zakonną złożył 24 września 1962 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 sierpnia 1969 r. Zmarł 4 stycznia 2013 r. w Gliwicach, w hospicjum, przeżywszy 70 lat. Spoczywa w Krakowie. Pełnił redemptorystowką misję we wspólnotach w Elblągu, Krakowie, Gliwicach, Toruniu i w Tuchowie. Był duszpasterzem akademickim, katechetą, rekolekcjonistą. Angażował się w dzieło Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, Króla Królów oraz Pana Panów, Ruch Światło-Życie oraz Odnowę w Duchu Świętym. Przez wiele lat pracował w Radiu Maryja. Opiekował się Ośrodkiem Rekolekcyjnym Redemptorystów „Matki Bożej z gór” w miejscowości Brzegi-Rynias k. Zakopanego. Odegrał wielką rolę w pojawieniu się w Ojczyźnie Redemptorystek Polskich. Opublikował wiele książek i artykułów na temat formacji ciągłej, Odnowy w Duchu Świętym i rekolekcji intronizacyjnych.



Sw. Jan N. Neumann CSSR
Św. Jan Nepomucen Neumann
1811-1860 (Prachatice - Philadelphia)
Requiescant in pace. Amen

05.01
In Congregatione
O. Alfons Mazur (1931-1986) Rzadkowice - Bardo (54)


O. Alfons Mazur CSSR
O. Alfons Mazur, ur. 27 marca 1931 r. w Rzadkowicach, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 5 sierpnia 1950 r. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1955 r. Zmarł w Bardzie, 5 stycznia 1986 r., w wieku 54 lat. Był misjonarzem i przełożonym w Braniewie, Gliwicach i Bardzie. Był gorliwym i pracowitym misjonarzem. Odznaczał się pracowitością. Miłym usposobieniem zjednywał sobie przyjaciół. Pobożność jego była prosta, szczera i maryjna. 



Requiescant in pace. Amen

06.01
In Congregatione
O. Karol Stanisław Szrant (1886-1975) Pniewy - Tuchów (88)


O. Karol Szrant CSSR
O. Karol Stanisław Szrant, ur. 28 października 1886 r. w Pniewach, w diecezji poznańskiej. Do Zgromadzenia wstąpił jako subdiakon. Profesję zakonną złożył 25 maja 1909 r., w ówczesnej wiceprowincji praskiej (1601). Święcenia kapłańskie otrzymał 4 lipca 1909 r. Zmarł 6 stycznia 1975 r. w Tuchowie, po 88 latach życia. Studiował dogmatykę w Rzymie (1909-1911). Był socjuszem i prefektem Studentatu, wykładał teologię dogmatyczną. Przebywał w Warszawie, Mościskach, Tuchowie, Zamościu, Toruniu i Karczówce. Był rektorem, a także konsultorem generalnym w Rzymie. Wiele spowiadał oraz głosił rekolekcje. W pamięci pozostał jako człowiek poważny i stanowczy, zwolennik twardego stylu życia, umartwienia i samozaparcia. Widziano w nim zakonnika żywej i głębokiej wiary oraz rozmodlenia.



Requiescant in pace. Amen

07.01
In Congregatione
Br. Piotr Wzorek (1893-1969) Poręba Radlna - Warszawa (75)

O. Konstanty Franczyk (1910-2000) Gwoździec - Tuchów (89)


Br. Piotr Wzorek CSSR
Br. Piotr Wzorek, ur. 28 stycznia 1893 r. w Porębie Radlnej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 25 marca 1916 r. Zmarł 7 stycznia 1969 r. w Warszawie, przeżywszy 75 lat. Przebywał w Warszawie i Mościskach. Był zakrystianem, dbał o kościół. Był dobrym, pracowitym, uczynnym i pokornym zakonnikiem.

O. Konstanty Franczyk CSSR
O. Konstanty Franczyk, ur. 14 lutego 1910 r. w parafii Gwoździec, w diecezji tarnowskiej. On sam, a później jego młodszy brat Antoni (1914-2004), wstąpili do Zgromadzenia Redemptorystów. Kostanty złożył profesję zakonną w dn. 2 sierpnia 1929 roku, zaś święcenia kapłańskie otrzymał w dn. 12 sierpnia 1934 roku. Był misjonarzem i rekolekcjonistą. Przeprowadził łącznie 923 prace apostolskie. Był wikariuszem na Karczówce w Kielcach, Głogowie oraz administratorem parafii w Żelaznej Górze pod Braniewem. Pełnił posługę rektora w Głogowie, Braniewie i Szczecinku oraz konsultora prowincjalnego i nadzwyczajnego wizytatora Prowincji. W Tuchowie pomagał wielu studentom w tłumaczeniu tekstów z języków obcych. Dużo czasu przeznaczał na modlitwę, cieszył się optymizmem i dobrym humorem, był serdeczny, uprzejmy i skromny. Prowadził życie wzorowego redemptorysty. Zmarł 7 stycznia 2000 r. w Tuchowie, w 90 roku sędziwego i ofiarnego apostolskiego życia.



Requiescant in pace. Amen

08.01
In Congregatione
O. Augustyn Dudek (1931-1995) Łęg Tarnowski - Toruń (63)
O. Jan Noga (1939-2021) Gromnik - Gliwice (81)


O. Augustyn Dudek CSSR
O. Augustyn Dudek, brat o. Józefa Dudka, ur. 6 maja 1931 r. w Łęgu Tarnowskim. Profesję zakonną złożył 5 maja 1950 r. Święcenia kapłańskie przyjął 29 września 1957 r. Zmarł 8 stycznia 1995 r. w Toruniu, w wieku 63 lat. Pracował jako misjonarz w Krakowie, Gliwicach, Bardo Śląskim i Tuchowie. Był rektorem w Szczecinku i proboszczem we Wrocławiu. Przez pewien czas pracował w Argentynie. Zaangażował się w hospicjum dla nieuleczalnie chorych. Był zawsze chętny do pracy, pogodny, towarzyski i miły. Dbał o elegancję. Miał dar trafnego rozwiązywania problemów.

O. Jan Noga CSSR
O. Jan Noga urodził się 30 maja 1939 roku w Gromniku z rodziców Feliksa i Stefanii zd. Hudyka. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Gromniku, naukę kontynuował w liceum ogólnokształcącym w Tuchowie. Od najmłodszych lat służył przy ołtarzu jako ministrant. Gdy z rodzącego się pragnienia, by zostać kapłanem, zwierzył się swemu katechecie, ten rozpoczął starania o przyjęcie go do seminarium tarnowskiego. To się jednak nie powiodło, z powodu przepełnienia tamtejszego seminarium. Jako uczeń szkoły średniej w Tuchowie uczęszczał do klasztoru redemptorystów na lekcje łaciny. Życie zakonne, które tam obserwował, coraz bardziej go pociągało. W roku 1955 rozpoczął nowicjat w Braniewie. Pierwsze śluby zakonne złożył w dn. 15 sierpnia 1956 roku w Łomnicy-Zdroju, zaś śluby wieczyste w dn. 2 sierpnia 1961 roku. Święcenia prezbiteratu przyjął 19 lipca 1964 roku w Tuchowie z rąk arcybiskupa Jerzego Ablewicza. W roku 1968 ukończył na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim studia z zakresu teologii moralnej. Następnie pracował w Tuchowie. W roku 1975 został mianowany wikariuszem współpracownikiem parafii św. Józefa w Krakowie z obowiązkiem pełnienia agend duszpasterskich na terenie powierzonego klasztorowi redemptorystów duszpasterstwa, a od 1 kwietnia 1983 roku został proboszczem nowo utworzonej parafii MBNP w Krakowie. Przez cały czas pełnił jednocześnie funkcję wykładowcy w tuchowskim seminarium. Następnie przeniesiony został znów do Tuchowa. Pod koniec lat 80-tych wyjechał do pracy duszpasterskiej w Monachium, skąd powrócił w 1990 roku i zamieszkał we wspólnocie w Warszawie, przy ul. Pieszej. W latach 1991-1996 był przełożonym domu w Tuchowie oraz wykładowcą w seminarium. Następnie został przeniesiony do Gliwic, gdzie przez wiele lat posługiwał jako kapelan w Instytucie Onkologii. W 1997 roku został mianowany diecezjalnym duszpasterzem służby zdrowia. Był również duchowym opiekunem i przewodnikiem Gliwickiego Stowarzyszenia Amazonek. Zmarł w dn. 8 stycznia 2021 roku po zakażeniu Covid-19. Przeżył ponad 81 lat, odszedł po wieczną nagrodę w 64 roku życia zakonnego i 56 roku kapłaństwa. Spoczywa w Gliwicach.




Requiescant in pace. Amen

09.01
In Congregatione


Benedicamus Domino!



Requiescant in pace. Amen

10.01
In Congregatione
O. Tadeusz Müller (ur. 10 stycznia 1908 - 1944) Kraków - Warszawa 44 (36)


O. Tadeusz Mueller CSSR
O. Tadeusz Müller, ur. 10 stycznia 1908 r. w Krakowie. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1924 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 kwietnia 1933 r. Został zamordowany w Warszawie 6 sierpnia 1944 r., w wieku 36 lat. Pracował jako misjonarz w Mościskach oraz w Toruniu. Był dobrym kaznodzieją, kochał pracę misyjną i dokładał sił, aby jak najlepiej wypełniać obowiązki misjonarza. Pełnił obowiązki ministra. Nie załamywał się w obliczu trudności. Był życzliwy, sympatyczny. Miał poczucie humoru.



Requiescant in pace. Amen

11.01
In Congregatione
Br. Rafał - Stanisław Krzywiński (ur. 11 stycznia 1905 - 1944)  Gogolewo - Warszawa 44 (39)
O. Jan Byczkowski (1931-1995) Kraków - Gdynia (63)
Br. Maksymilian - Jerzy Wojciech Jemielita (1958-2006) Szczecinek - Warszawa (47)


Br. Rafal Stanislaw Krzywinski CSSR
Br. Rafał - Stanisław Krzywiński, ur. 11 stycznia 1905 r. w Gogolewie, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 12 maja 1934 r. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie, w wieku 39 lat. Przebywał w Toruniu, Warszawie. Był bardzo dobrym i pracowitym ogrodnikiem o estetycznym zmyśle, dzięki któremu upiększał ogrody domów, w których mieszkał.


O. Jan Byczkowski CSSR
O. Jan Byczkowski, ur. 29 października 1931 r. w Krakowie. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1948 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 czerwca 1955 r. Zginął w wypadku samochodowym w dn. 11 stycznia 1995 r. koło Gdyni, w wieku 63 lat. Spoczywa w Gdyni. Studiował teologię dogmatyczną w Rzymie i na KUL-u. Wiele wyjeżdżał na prace misyjne i rekolekcyjne oraz prowadził duszpasterstwo młodzieży i Służby Zdrowia. Wykładał teologię dogmatyczną w Tuchowie. Głosił misje peregrynacyjne dla Polonii w Niemczech. Prowadził Tirocinium w Gdyni. Był bardzo towarzyski, zdolny i wesoły.

Br. Maksymilian Jerzy W. Jemielita CSSR
Br. Maksymilian - Jerzy Jemielita, ur. 23 kwietnia 1958 r. w Szczecinku, w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Profesję zakonną złożył 2 lutego 1983 r. Zmarł 11 stycznia 2006 r. w Warszawie, przeżywszy 47 lat. Przebywał w Tuchowie, Gliwicach, Toruniu, Warszawie na ul. Pieszej i Karolkowej. Pracował w zakrystii, na furcie, opiekował się sklepikiem z dewocjonaliami, był zaopatrzeniowcem. Odznaczał się życzliwością, pogodą ducha, chętnie spieszył z pomocą. Diagnozę lekarską o raku wątroby przyjął jako wolę Bożą.



Requiescant in pace. Amen

12.01
In Congregatione
Br. Tomasz - Gerard Burmer (1893-1972) Podstolice - Wrocław (78)
O. Władysław Polak (1939-2008) Binarowa - Serby (68)


Br. Gerard Tomasz Burmer CSSR
Br. Gerard - Tomasz Burmer, ur. 12 października 1893 r. w Podstolicach, w diecezji krakowskiej. Profesję zakonną złożył 7 września 1919 r. Zmarł 12 stycznia 1972 r. we Wrocławiu, w wieku 78 lat. Pracował w Toruniu w Juwenacie, Warszawie, Mościskach, Maksymówce. Był zakrystianem, dbał o porządek w domu. Troszczył się o chorych. Był cichy, pracowity, pobożny, usłużny, wrażliwy na innych.


O. Wladyslaw Polak CSSR
O. Władysław Polak, ur. 28 lutego 1939 r. w Binarowej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 15 sierpnia 1959 r. Święcenia kapłańskie przyjął 19 lipca 1964 r. Został zamordowany wraz z gospodynią, panią Heleną Rogala, w dniu 12 stycznia 2008 r. w Serbach k. Głogowa, przeżywszy 68 lat. Został pochowany w Tuchowie. Przebywał w Krakowie, Elblągu, Skarżysku Kamiennej, Tuchowie, Zamościu, Wrocławiu, Głogowie i Serbach k. Głogowa. Był pracowitym duszpasterzem i proboszczem. Troszczył się o świątynie i grupy parafialne, czytelnictwo prasy katolickiej. Zjednywał sobie ludzi kulturą bycia, kapłańską gorliwością i uprzejmością.



Requiescant in pace. Amen

13.01
In Congregatione
O. Stanisław Krawczyk (1936-2003) Lubaszowa - Wrocław (66)


O. Stanislaw Krawczyk CSSR
O. Stanisław Krawczyk, ur. 15 września 1936 r. w Lubaszowej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 31 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 26 czerwca 1960 r. Zmarł 13 stycznia 2003 r. we Wrocławiu, w wieku 66 lat. Spoczywa w Tuchowie. Pracował w Krakowie, Szczecinku, Gdyni, Gliwicach, Warszawie na ul. Pieszej oraz Wrocławiu. Był katechetą, duszpasterzem, misjonarzem, przełożonym wspólnoty. Odznaczał się pracowitością, gorliwością, poświęceniem, radosnym usposobieniem. Pod koniec życia dźwigał krzyż ciężkiej i nieuleczalnej choroby.



Bł. Piotr Norbert Donders, C.Ss.R.
Petrus Donders
  Peerke Norbertus Donders (1809-1887)
 (Tilburg/Holandia - Batavia/Surinam)

Requiescant in pace. Amen

14.01
In Congregatione
O. Jan Szymaszek (1901-1989) Paszczyna - Kopenhaga (87)


O. Jan Szymaszek C.SS.R.
o. Jan Szymaszek, ur. 17.04.1901 r. w Paszczynie, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 02.08.1918 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 28.06.1925 r. Studiował klasykę i muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uzyskał doktorat z filozofii. Był wykładowcą, socjuszem i dyrektorem juwenatu w Toruniu. Po rozpoczęciu wojny został aresztowany i skierowany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po wyzwoleniu posługiwał dla Polaków w Niemczech. Od 1950 r. prowadził pracę duszpasterską w Kopenhadze, gdzie zmarł w dn. 14.01.1989 r. przeżywszy 87 lat.



Requiescant in pace. Amen
15.01
In Congregatione

O. Tadeusz Jan Sitko (1920-2016) Wola Rzędzińska - Warszawa (95)


O. Tadeusz J. Sitko CSSR

O. Tadeusz Jan Sitko, ur. 6 lipca 1920 r. w Woli Rzędzińskiej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 8 września 1940 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 kwietnia 1945 r. Zmarł 15 stycznia 2016 r. w wieku 95 lat w Warszawie. Ukończył tirocinium w Gliwicach. Jako misjonarz pracował w Tuchowie i Głogowie. Z powodu podejmowanej działalności misyjnej został aresztowany i w 1950 r. skazany na trzy lata więzienia. Odbywał je w Zielonej Górze w nieludzkich warunkach, przez pierwsze półtora roku w karnej piwnicy bez okien. Po zwolnieniu pracował przez kilka miesięcy w Bardzie pod dozorem milicji i UB. Od 1954 r. posługiwał w Warszawie, gdzie przyczynił się do odbudowania kościoła św. Benona. Przez 27 lat (1963-1990) pełnił posługę proboszcza parafii św. Klemensa Hofbauera na Woli. Dał się poznać jako gorliwy duszpasterz, zatroskany o człowieka i zaangażowany w sprawy Kościoła i Ojczyzny. Do pewnego symbolu urosły jego kazania głoszone w Uroczystość Bożego Ciała. Był członkiem diecezjalnej rady duszpasterskiej i rady kapłańskiej. Od pierwszych strajków sierpniowych 1980 r. towarzyszył warszawskim zakładom pracy, odprawiając na ich terenie Msze św. i podtrzymując na duchu robotników. W stanie wojennym został powołany przez bpa Władysława Miziołka do Komitetu Pomocy dla Internowanych i Aresztowanych, a później do Komitetu Charytatywno-Społecznego Duszpasterstwa Ludzi Pracy. Był szefem referatu opieki nad rodzinami internowanych i uwięzionych, który obejmował bezpośrednią opieką około tysiąca osób z Warszawy oraz innych miejscowości, przekazując potrzebującym paczki żywnościowe, ubrania, pieniądze i lekarstwa. Klasztor redemptorystów przy ul. Karolkowej stał się wówczas miejscem spotkań robotników nie tylko Woli, ale Warszawy i Mazowsza. Jego pomieszczenia jako przełożony, udostępniał osobom skupionym wokół NSZZ „Solidarność”. Tu spotykali się przywódcy „Solidarności”, artyści i naukowcy, tu odbywały się spektakle teatralne, szkolenia i kursy dokształcające, stąd wyjeżdżały transporty z pomocą materialną dla ubogich. Nade wszystko zaś trwała praca duszpasterska i formacyjna. W miarę możliwości o. Sitko podejmował też prace apostolskie w terenie jako misjonarz i rekolekcjonista. Był wizytatorem zakonów, ojcem duchownym dekanatu wolskiego, przez 35 lat ojcem duchownym diecezji drohiczyńskiej, kapelanem Domu Opieki Sióstr Felicjanek oraz rekolekcjonistą i spowiednikiem Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. ITA



Requiescant in pace. Amen

16.01
In Congregatione
Oblatka Leokadia Donauer (1931-2022) Oberwiesenacker - Pilsach / Neumarkt (90)


Oblatka Leokadia Donauer
Leokadia Donauer, ur. 21.02.1931 w Oberwiesenacker, zmarła w Pilsach (Neumarkt) w Niemczech, w dn. 16 stycznia 2022, w wieku 90 lat. Wraz z mężem Johannem, 6 maja 2013 roku zostali przyjęci do grona Oblatów Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela. Przeżyli z małżonkiem 65 lat w udanym związku małżeńskim, szczególnie zaangażowani w działalność społeczną na rzecz Kliniki w Neumarkt, nade wszystko wspierając dzieci i młodzież w Niemczech, a szczególnie w Afryce. Redemptorystom w Polsce pomogli zwłaszcza w budowie domu w Rowach. Redemptoryści pozostają wdzięczni swojej Oblatce także za „Przedsionek Nieba” w Tuchowie, projekt wsparty finansowo przez Donauerów z myślą o starszych współbraciach misjonarzach. Wszystko to miało źródło w jej prostolinijnej pobożności, opartej na głębokiej wierze, niezachwianej nadziei oraz autentycznej miłości do Boga, z których w naturalny sposób wypływała miłość bliźniego i troska o wszystkich potrzebujących i ubogich.
Strona Neumarktonline daje o tym szersze świadectwo. Leokadia Donauer, wraz z mężem Johannem ufundowała wiele ważnych społecznie instytucji m.in. w mieście i powiecie Neumarkt, a także poza jego granicami. W 1993 r. otrzymała Srebrny Medal Miasta, a w 2008 r., wraz z mężem, tytuł honorowej obywatelki miasta Neumarkt. Wraz z jej odejściem miasto straciło “pracującą w ciszy wielką osobowość”. Istotnie, bez większego nagłośnienia, małżeństwo Donauerów hojnie przekazywało obiekty, z których korzystali wszyscy. Dzięki temu wyjątkowemu zaangażowaniu społecznemu Donauerowie dokonali wielu dobroczynnych działań i pozostawili niezatarte ślady tak w Pilzach, jak i w powiecie i w mieście Neumarkt. Obok oddziału opieki paliatywnej w szpitalu i innych placówek świadczy o tym również dom dziecka Heubrücke, który najpierw został przekazany jako przedszkole, a następnie rozbudowany o żłobek i przedszkole dzienne i stał się domem dziecka Donauer. W 2009 r. miasto nadało prowadzącej do niego ulicy nazwę Johann-Donauerstraße. Nie ma na nim jej nazwiska, ponieważ nie chciała, aby było ono wymienione. Ona i jej mąż byli szczególnie oddani dzieciom, a ich zaangażowanie nie zatrzymywało się na granicach województw czy krajów. Świadczy o tym fakt, że oboje zajmowali się także dziećmi w Afryce i np. zbudowali nową wioskę dziecięcą w Ugandzie. Nie dziwi więc, że Leokadia Donauer i jej mąż otrzymali wiele nagród za swoją działalność charytatywną w Neumarkt i w innych miejscach na świecie.



Requiescant in pace. Amen

17.01
In Congregatione

Benedicamus Domino!



Requiescant in pace. Amen

18.01
In Congregatione
O. Gąsiorowski Feliks (1887-1920) Wąwolnica - Mościska (32)



O. Feliks Gąsiorowski, ur. 19 listopada 1887 r. w Wąwolnicy, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 3 września 1908 r. (wiceprowincja praska, 1601). Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lipca 1911 r. Zmarł 18 stycznia 1920 r. w Mościskach. Przebywał w Tuchowie, Wiedniu. Był lektorem w Juwenacie. Jego wątłe zdrowie nie pozwalało mu na pracę misyjną. Był człowiekiem bogatego życia wewnętrznego.



Requiescant in pace. Amen

19.01
In Congregatione
O. Jan Dochniak (1908-1992) Trzecieniec - Toruń (83)
O. Dariusz K. Łysakowski (1965-2001) Tarnogród - Topki (35)


O. Jan Dochniak CSSR
O. Jan Dochniak, ur. 4 lipca 1908 r. w Trzcieńcu, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1930 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 sierpnia 1935 r. Zmarł w Toruniu, w dn. 19 stycznia 1992 r., w wieku 83 lat. Przebywał w Tuchowie, Warszawie, Wilnie, Krakowie Toruniu. W Warszawie i Elblągu pełnił posługę rektora. Był bardzo lubianym i szanowanym rektorem. Wiele pracował jako misjonarz. Był konsultorem, sekretarzem i wikariuszem Prowincjała. Odznaczał się pogodą ducha oraz humorem.

O. Dariusz Lysakowski CSSR
O. Dariusz Krzysztof Łysakowski, ur. 26 września 1965 r. w Tarnogrodzie, w diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Profesję zakonną złożył 22 września 1991 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 maja 1995 r. Zginął w wypadku samochodowym 19 stycznia 2001 r. w miejscowości Topki k. Kemerowa na Syberii, mając zaledwie 35 lat. Został pochowany w Tuchowie. Pracował w Siekierkach, Prokopiewsku, Kemerowie i Jurdze. Należał do Komisji Duszpasterstwa Młodzieży Konferencji Biskupów Rosji. Odznaczał się kapłańską gorliwością, radosnym usposobieniem, wrażliwością na ludzi biednych i opuszczonych, ufnością do Boga, miłością do Chrystusa i czcią do Matki Bożej. ITA. RUS.



Requiescant in pace. Amen

20.01
In Congregatione

Benedicamus Domino!



Requiescant in pace. Amen

21.01
In Congregatione


Benedicamus Domino!



Requiescant in pace. Amen

22.01
In Congregatione
O.  Szymon Schrötter, Benonita (1777-1839) Robawy - Leginy (ok. 62)



O. Szymon Schrötter, ur. w 1777 r. w Robawach, w diecezji warmińskiej. Profesję zakonną złożył w 1799 r. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1802 r. Zmarł 22 stycznia 1839 r. w parafii Leginy, w wieku ok. 62 lat. Po zniesieniu domu św. Benona pracował w diecezji warmińskiej jako wikary w Rogóżu, Świętej Lipce oraz jako administrator i proboszcz parafii Leginy.



Requiescant in pace. Amen

23.01
In Congregatione
Br. Józef - Bernard Wąż (1888-1917) Szarwark - Jakobeny/Bukowina (28)
O. Józef Kania (ur. 23 stycznia 1885 - 1944) Klikowa - Warszawa 44 (59)
Oblat Ryszard J. Peryt (1947-2019) Zielona Góra - Warszawa (71)



Br. Józef - Bernard Wąż, ur. 30 stycznia 1888 r. w parafii Szarwark, w diecezji tarnowskiej. Będąc w Nowicjacie, po wybuchu I Wojny Światowej, został wzięty do wojska. Często pisał listy z pola walki, w których wyrażał swe przywiązanie do Zgromadzenia. W nocy 23 stycznia 1917 r. został zastrzelony w czasie walki na froncie bukowińskim. Zginął w wieku 28 lat. Został pochowany w miejscowości Jakobeny, na Bukowinie, w dzisiejszej północnej Rumunii.

O. Jozef Kania CSSR
O. Józef Kania, ur. 23 stycznia 1885 w Klikowej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 18 listopada 1902 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 lipca 1907 r. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie, w wieku 59 lat. Przebywał w Mościskach, Lwowie, Krakowie, Kościanie. Pracował jako lektor w Studentacie. Został superiorem tymczasowego hospicjum we Lwowie. Był rektorem w Tuchowie i Warszawie, gdzie wybudował kościół pod wezwaniem św. Klemensa. Pracował także na misjach gorliwie i owocnie przez długie lata. Odznaczał się sumiennością. Był twardy w przeciwnościach i wymagający od siebie.

Ryszard J. Peryt, Oblat CSSR
Oblat Ryszard Józef Peryt, ur. 9 marca 1947 w Zielonej Górze. Reżyser, aktor, profesor sztuk teatralnych, twórca inscenizacji oper barokowych, klasycznych i dziewiętnastowiecznych oraz polskich prawykonań oper dwudziestowiecznych. Jako jedyny na świecie zrealizował wszystkie dzieła sceniczne autorstwa Wolfganga Amadeusa Mozarta. Inscenizował również utwory oratoryjne. Pełnił funkcję dyrektora artystycznego Sceny Operowej Teatru Narodowego w Warszawie (1996–1997) oraz Polskiej Opery Królewskiej (2017−2019). W dn. 24 grudnia 2011 został oblatem Zgromadzenia Redemptorystów (2011-2019). Rekolekcje przed przyjęciem tytułu odbył w domu nowicjatu Redemptorystów Prowincji Warszawskiej w Lubaszowej. Zmarł 23 stycznia 2019 po długiej i ciężkiej chorobie nowotworowej. Pogrzeb miał początkowo odbyć się kościele Redemptorystów p.w. św. Benona w Warszawie przy ulicy Pieszej, przy której Artysta mieszkał przez wiele lat, aktywnie uczestnicząc w życiu liturgicznym i braterskim wspólnoty. Miał spocząć w kwaterze Redemptorystów na Cmentarzu Wolskim. Ceremonia pogrzebowa ostatecznie odbyła się w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie. Mszy św. przewodniczył kard. Kazimierz Nycz, a homilię wygłosił o. Jacek Salij OP. Ciało naszego Oblata spoczęło zaś w Panteonie Wielkich Polaków Świątyni Opatrzności Bożej. Prof. Peryt został laureatem nagrody TOTUS TUUS za osiągnięcia w dziedzinie kultury chrześcijańskiej (2018). Wśrod ważniejszych odznaczeń otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, nadany mu pośmiertnie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudę (2019) za wybitne zasługi dla rozwoju polskiej opery, za działalność charytatywną i społeczną, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce.



Requiescant in pace. Amen

24.01
In Congregatione

Benedicamus Domino!



Requiescant in pace. Amen

25.01
In Congregatione
O. Ignacy J. Brewka (1934-2017) Gliwice - Resistencia (82)


O. Ignacy Brewka CSSR
O. Ignacy Józef Brewka urodził się 29 lipca 1934 r. w Gliwicach. Zmarł w Resistencia, 25 stycznia, w wieku 82 lat. Spoczywa w Villa Ángela. Profesję zakonną w Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela złożył 31 sierpnia 1953 r., a śluby wieczyste 2 sierpnia 1958 r. Święcenia prezbiteratu przyjął z rąk abp. Włodzimierza Jasińskiego 26 czerwca 1960  r. w Tuchowie. Odbył tirocinium pastoralne w Krakowie.  Przed wyjazdem na misje pracował jako duszpasterz i katecheta. Do Argentyny przybył  w dn. 24 stycznia 1967 r. Początkowo pracował jako wikariusz w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Resistencia. Był kolejno proboszczem w parafii pw. Ducha Świętego w Posadas (Misiones), a następnie parafii pw. Matki Bożej z Lourdes w Quilmes. Tam także pełnił funkcję dyrektora szkoły podstawowej i średniej (colegio). Od 1999 r. pracował ponownie jako duszpasterz w parafii w Resistencia.



Requiescant in pace. Amen

26.01
In Congregatione

Benedicamus Domino!



Requiescant in pace. Amen

27.01
In Congregatione

Benedicamus Domino!



Requiescant in pace. Amen

28.01
In Congregatione
Br. Ivanor Borges de Oliveira (1940-2023) São João do Meriti, RJ - Vitória da Conquista, Bahia  (83)


Br. Ivanor Borges C.SS.R., Bahia
Br. Ivanor Borges de Oliveira należał do Wiceprowincji Bahia, powołanej do istnienia przez Prowincję Warszawską Redemptorystów (1992). Brat Ivanor urodził się w São João do Meriti (Rio de Janeiro), 29 listopada 1940 roku. Jako świecki wolontariusz przybył do miasta Rui Barbosa w Bahia, gdzie później mieszkał w latach 1974-1976. W tym okresie utrzymywał kontakty z Seminarium São Geraldo w Potim (São Paulo), pragnąc zostać bratem redemptorystą w Prowincji São Paulo. W 1976 r. został zaproszony do pracy w Sanktuarium Bom Jesus da Lapa, w którym się rozmiłował, a zwłaszcza w jego ruchu pielgrzymkowym. W 1977 roku odbył formację w seminarium Santo Afonso w Aparecida i został przyjęty jako brat zakonny. W 1980 roku odbył nowicjat w São João da Boa Vista, a w dn. 1 lutego 1981 r. złożył pierwsze śluby zakonne i został przeniesiony do Sacramento, w Minas Gerais. W sierpniu 1981 r. przybył do Bom Jesus da Lapa w Bahia. W 1986 r. zamieszkał we wspólnocie Una, która została mocno osłabiona stratą o. Waldemara Gałązki (26.02.1986). Powrócił do Sanktuarium Bom Jesus da Lapa, gdzie w dn. 22 lutego 1987 r. złożył profesję wieczystą. Od 1993 do 1996 roku posługiwał we wspólnocie redemptorystów w Senhor do Bonfim. W 1997 roku powrócił znów do Bom Jesus da Lapa i pozostał tam przez krótki czas. Od lutego 1997 r. udal`się bowiem do wspólnoty redemptorystów w portugalskim mieście Porto, w prowincji Lizbona, gdzie pracował do września 1998 roku. Po powrocie, w 1999 roku został przeniesiony do Senhor do Bonfim, w Bahia. Posługiwał tu  do 2004 roku, kiedy to został ponownie włączony w zespół duszpasterski Sanktuarium Bom Jesus da Lapa. W latach 2008-2014 był dyrektorem Fundacji Bom Jesus i Radia Bom Jesus, udzielając się cały czas przy Sanktuarium Bom Jesus. W 2017 roku został przeniesiony do Sanktuarium i Wspólnoty Nossa Senhora d’Ajuda w Porto Seguro, gdzie pozostał do kwietnia 2022 roku. Od maja 2022 roku przebywał we wspólnocie Beato Gaspar, w Bom Jesus da Lapa. Zmarł na nowotwór żoładka w dn. 28 stycznia 2023 r., w wieku 82 lat, w szpitalu SAMUR, w Vitória da Conquista (Bahia), gdzie był hospitalizowany od 16 stycznia 2023 r. Spoczywa w Bom Jesus da Lapa.



Requiescant in pace. Amen

29.01
In Congregatione
Br. Kazimierz Jabłoński (1874-1940) Grzybno - Warszawa (65)
O. Józef Stach (1864-1949) Domaradz - Gliwice (84)



Br. Kazimierz Jabłoński, ur. 3 marca 1874 r. w parafii Grzybno, na Pomorzu. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1902 r. Zmarł 29 stycznia 1940 r. w Warszawie, w wieku 65 lat. Przebywał w Tuchowie, Krakowie, Maksymówce, Warszawie. Był ogrodnikiem, ekonomem, zakrystianem, furtianem. Ofiarnie pracował dla dobra wspólnoty i klasztorów. Odznaczał się usłużnością i pobożnością.

O. Jozef Stach CSSR
O. Józef Stach, ur. 15 lutego 1864 w Domaradzu, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 31 sierpnia 1889 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lipca 1895 r. Zmarł 29 stycznia 1949 r. w Gliwicach, przeżywszy 84 lata. Przebywał w Mościskach, Krakowie. Był znakomitym kaznodzieją. Przez długie lata pracował na misjach. Wraz z ojcami Bernardem Łubieńskim i Wojciechem Styką należał przez dłuższy czas do czołówki misjonarzy w Polsce. Był konsultorem prowincjalnym i domowym oraz ekonomem. Odznaczał się wielką praktycznością w życiu. Podziwiano jego ducha modlitwy i zgadzania się z Wolą Bożą.


Requiescant in pace. Amen

30.01
In Congregatione

Benedicamus Domino!



Requiescant in pace. Amen

31.01
In Congregatione
Br. Stanisław Sochacki (1883-1937) Jasło - Kraków (53)
O. Ignacy Kałucki (1933-2005) Wola Rzędzińska - Warszawa (71)
O.
Józef Witek (1934-2014) Bielowy - Toruń (79)



Br. Stanisław Sochacki, ur. 3 maja 1883 r. w Jaśle, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 lutego 1909 r., w ówczesnej polskiej wiceprowincji praskiej. Zmarł w Krakowie 31 stycznia 1937 r., w wieku 53 lat. Przebywał w Mościskach, Krakowie, Tuchowie. Pracował jako krawiec. Był administratorem Chorągwi Maryi. Wiele się modlił i prowadził intensywne życie wewnętrzne.

O. Ignacy Kalucki CSSR
O. Ignacy Kałucki, ur. 3 października 1933 r. w Woli Rzędzińskiej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1951 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 6 kwietnia 1958 r. Zmarł 31 stycznia 2005 r. w Warszawie, przeżywszy 71 lat. Z racji zdrowotnych przebywał i pracował w Warszawie. Był wykładowcą na kursach katechetycznych w Prymasowskim Instytucie Katechetycznym. Pomagał w duszpasterstwie, pełnił dyżur spowiedniczy w kościele sióstr wizytek, w kościele św. Anny, św. Jakuba oraz Matki Bożej Królowej Świata. Był zawsze uśmiechnięty, pogodny, wrażliwy, ceniony przez studentów.

O. Jozef Witek CSSR
O. Józef Witek, ur. 4 października 1934 r. w miejscowości Bielowy k. Dębicy, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1952 r. Święcenia kapłańskie przyjął 24 sierpnia 1958 r. Zmarł 31 stycznia 2014 r. w Toruniu, osiągnąwszy wiek 79 lat. Pracował jako misjonarz. Przebywał w Tuchowie, Krakowie, Warszawie, Skarżysku-Kamiennej, Braniewie, gdzie był przełożonym, Elblągu, Paczkowie, Szczecinku, i Toruniu.

« NOVEMBER ÷ FEBRUARIUS »

Provincia Varsaviensis Congregationis Sanctissimi Redemptoris
Home
:: CSsR News :: Defuncti in CSsR
Polonia / DL